Το πρώτο μου WGT, ένα όνειρο ζωής εκπληρώθηκε. Μια μεγάλη γιορτή, όπου, σε συνδυασμό με τουρισμό (ωραία η Λειψία, ακόμα πιο ωραία η Δρέσδη) και καλή παρέα (γνωστούς που περίμενα και άλλους που συνάντησα στην τύχη), είδα ένα σωρό αγαπημένα συγκροτήματα: Πρακτικές Συμβουλές για τυχόν νέους
Για όσους δεν έχουν ξαναπάει, μερικές κουβέντες που θα βοηθήσουν να δείτε κάνα συγκρότημα παραπάνω την επόμενη φορά:
Κάτι που παλαιότερα δεν χρειαζόταν ούτε δευτερόλεπτο σκέψης, μου πήρε κάμποσο καιρό να αποφασίσω αν θα προμηθευτώ το εισιτήριο που αντιστοιχούσε σε πάνω από 2 μεροκάμματα βασικού μισθού για να παρακολουθήσω ζωντανά τους AC/DC.
Το βράδυ του Σαββάτου έκανα για δεύτερη φορά στην συναυλιακή ζωή μου, αυτό που για μένα είναι η απόλυτη απόρριψη. Το απόλυτο χ. Σηκώθηκα και έφυγα σχεδόν στη μέση του «live» των Future Sound Of London σκεπτόμενη πως δεν έχω άλλο χρόνο για χάσιμο. Και ξεκινάμε. Φτάνω στο χώρο γύρω στις 22:30. Σύμφωνα με το πρόγραμμα εκείνη την ώρα θα έπρεπε να εμφανίζονται οι Drog-A-tek. Ή τουλάχιστον να στήνουν για αυτούς... δεν έχουν ξεκινήσει καν οι Joalz. Απορώ πραγματικά με τον εαυτό μου που κάθομαι και πιστεύω τις ανακοινώσεις των διοργανωτών.
Ακούγεται τώρα τελευταία ότι σαν κοινό έχουμε τους διοργανωτές και τα live που μας αξίζουν. Αν υποθέσουμε ότι αυτό έχει μια μεγάλη δόση αλήθειας σαν χαρακτηρισμός, τότε μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι το Σάββατο στο στάδιο του Μακεδονικού στην Ευκαρπία Θεσσαλονίκης, οι Ισπανοί Ska-P μας χάρισαν ένα live που δεν το "αξίζαμε", από διάφορες απόψεις. Με παραξένεψε αρκετά η επιλογή του χώρου της συναυλίας.
Δεν επιχείρησαν ποτέ να μας εκπλήξουν, ούτε λόγος να μας μπερδέψουν, δεν αφήνουν ποτέ αμφιβολίες, δεν κρύβουν τίποτα που έχει να κάνει με τη μουσική και τους ίδιους.
Όταν πριν μισό χρόνο περίπου οι God Is An Astronaut είχαν γεμίσει μέχρι σκασμού το μικρό aN Club, είχαμε μιλήσει για ένα από τα live της χρονιάς και αποχωρώντας από τη συναυλία όλοι αναρωτιόμασταν πόσο καλύτερα θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα αν είχαν παίξει σε έναν μεγαλύτερο χώρο. Φαίνεται ότι οι ευχές εισακούσθησαν, αφού το ανοιξιάτικο event προγραμματίστηκε για το σαφώς μεγαλύτερο και πιο ανθρώπινο Gagarin.
Sad Lovers And Giants: Μελαγχολικοί και νοσταλγικοί. Σκοτεινοί και φωτεινοί. Γλυκύτατοι και ωμοί. .Αρχικά : SLAG (off) = ιδίωμα της αγγλικής αργκό που προτάσσει κάτι προσβλητικό, ασεβές, υποτιμητικό. Οι SLAG όμως είναι το εντελώς αντίθετο. Αποδείχθηκε περίτρανα μετά την πολυαναμενόμενη, αργοπορημένη κατά ...αρκετούτσικα χρόνια, συναυλία τους τη περασμένη Κυριακή. Μια συναυλία που όλοι περιμέναμε από...τότε! (Για τον κάθε ένα που παρευρέθηκε το τότε, σημαίνει όποτε).
Η χαμένη μας αθωώτητα δεν μας επιτρέπει τις περισσότερες φορές να αντιμετωπίζουμε καταστάσεις σαν να είναι η πρώτη φορά, σαν τίποτα κακό να μην έχει συμβεί. Ακόμα και η αφεντιά μου που έχει δηλώσει ταπεινά και άνευ όρων πίστη και υποταγή στον AndrewEldritch, έφτασα στο Κτήριο 56 του πολιτιστικού κέντρου Ελληνικός Κόσμος προδιαθετιμένος για τα χειρότερα.
Το ευτυχισμένο overdose συναυλιών από συγκροτήματα που βρίσκονται στην ακμή της καριέρας τους έμελλε να συνεχιστεί το βράδυ της 4ης Απριλίου. Τουλάχιστον "στα χαρτιά" οι 65daysofstatic αποτελούν ένα από τα πλέον ελπιδοφόρα και ανερχόμενα συγκροτήματα από τη Μεγάλη Βρετανία στο χώρο της πειραματικής μουσικής.
Όσοι έχουν πάει γήπεδο ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει να φεύγουν οι φίλαθλοι στο 80', η ομάδα χάνει, το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό και τίποτα δεν δείχνει οτι το σκηνικό μπορεί να ανατραπεί. Το καλύτερο που μπορεί να συμβεί είναι μιά αξιοπρεπή ήττα με ένα γκολ στο 90' που λένε... Pre-game
Αυτά τα ωραία παληκάρια των Aesthetic Perfection δεν τα ήξερα, είχα διαβάσει μόνο ότι παίζουν ...terror ebm!. Ε, λογική επιλογή να μας προθερμάνουν για τους Combi.
Κάτι που παλαιότερα δεν χρειαζόταν ούτε δευτερόλεπτο σκέψης, μου πήρε κάμποσο καιρό να αποφασίσω αν θα προμηθευτώ το εισιτήριο που αντιστοιχούσε σε πάνω από 2 μεροκάμματα βασικού μισθού για να παρακολουθήσω ζωντανά τους AC/DC.
