...ή αλλιώς ένα αστικό άλμπουμ που θα σας μεθύσει με τα ίδια συστατικά της καθημερινότητάς σας καθότι συνοψίζει ήχους, ρυθμούς και αρκετές από τις διαθέσεις και την πολύπλοκη ατμόσφαιρα μιας σύγχρονης μητρόπολης.

Άκουσα αποσπάσματα από το διπλό άλμπουμ ‘With love', κατά τύχη σε μια περιήγησή μου για cds στη Rough Trade East και το αποτέλεσμα ήταν να πιάσω και να αφήσω διάφορα cds μέσα στο μαγαζί και τελικά να το πάρω μαζί μου. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ν'αφήσω ό,τι είχα στα χέρια μου, ν' αγοράσω το cd το συντομότερο, να βγω έξω και να ξεκινήσω μια βόλτα που θα κρατούσε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ. Ήμουν στο Ανατολικό Λονδίνο, την ιδανική τοποθεσία για την εκκίνηση μιας τέτοιας βόλτας υπό τις μουσικές οδηγίες του Zomby. Ήταν μια μέρα όπου είχα τη διάθεση κάποιος να μου δώσει μουσικές οδηγίες. Ήταν η ιδανική μέρα για να διαπιστώσω πως η 4AD μεταλλάσσεται και περιλαμβάνει πλέον μουσικούς σαν τον Zomby.

Πέρασαν αρκετές μέρες από τότε και τελικά αποφάσισα να κάνω ένα πείραμα. Το cd κι εγώ έχουμε κάνει βόλτες σε  τρεις μεγάλες πόλεις και μπορώ να πω ότι ως τώρα με κάνει να θέλω να κάνω το ίδιο σε όποια άλλη πόλη βρεθώ και έχει τόσες πολλές δυναμικές ανθρώπων, περιοχών, θορύβων, προσώπων, διαθέσεων, οχημάτων κλπ.

Οι τρεις βόλτες με οδήγησαν σε παρόμοια συμπεράσματα. Το πιο ενδιαφέρον είναι πως από μόνη της η μουσική σχεδόν υπαγορεύει τον τρόπο, το ρυθμό της κίνησης και τα σημεία εστίασης του ενδιαφέροντος. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι πως αν αποπειραθείτε κάτι αντίστοιχο και παρασύρεστε εύκολα από τη μουσική, τότε καλό είναι η διαδρομή σας να μην περιλαμβάνει περιοχές όπου απαιτούν παραπάνω αντανακλαστικά από σας !

Ένα κολάζ με όλα τα συστατικά της electronica και φόντο τις σύγχρονες μητροπόλεις

Με αφετηρία το πολύπαθες, σκοτεινό, κατασταλτικό, διαχωριστικό, κακό και συχνά πολύ βίαιο Λονδίνο, οι ιδέες για τα κομμάτια προέρχονται από διάφορα μουσικά είδη που κατά τη γνώμη μου είναι ικανά να περιγράψουν τις δυναμικές της ζωής στις πολυπολιτισμικές μητροπόλεις του κόσμου.

Όλα ξεκινούν την περίοδο από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 ως τη μέση περίπου της δεκαετίας του 1990 όπου οι μεταλλάξεις που προκαλούσαν οι djs στην electronica δημιουργούν αναρίθμητα και δυσπροσδιόριστα μουσικά υποείδη. Με αφετηρία πολύπαθες πόλεις όπως το Detroit και το Chicago, περιοχές όπως το Bronx και τρόπους παραγωγής μουσικής με πρότυπα στη μουσική σκηνή της Τζαμάικα και της Καραϊβικής η ηλεκτρονική underground μουσική κουλτούρα άπλωσε σιγά σιγά τα πλοκάμια της προς την Ευρώπη.

O Zomby δε μένει ανεπηρέαστος και επιλέγει να συστηθεί στον κόσμο αρκετά αργότερα το 2008, με ένα άλμπουμ του οποίου ο τίτλος και μόνο ‘Where were you in ‘92' αυτομάτως φίλτραρε τους ακροατές του ανάμεσα σ' εκείνους που αντιλαμβάνονταν σε τι ακριβώς αναφερόταν η φράση και σ' εκείνους που θεωρούσαν τον τίτλο αυτό μια άκυρη ερώτηση. Εκείνο το άλμπουμ έκανε μια ετεροχρονισμένη κριτική στην είσοδο της techno στο mainstream κομμάτι της μουσικής το 1992 διαρρηγνύοντας τα κανάλια της underground κουλτούρας από την οποία δημιουργήθηκε.

Άλλωστε η ‘χρυσή' εποχή της techno στη μουσική και όσων τη συνόδευαν στα clubs, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, τα ‘παιδιά της techno' έπεσαν σε χημικές παγίδες, μεγάλωσαν, καταστάλθηκαν ως κοινωνικά άτομα και σε ό,τι αφορούσε το μουσικό τους γούστο και τώρα, αφού επιβραδύνθηκε ο ρυθμός με τον οποίο χόρευαν, επισκέπτονται parties για μυημένους, κάτω από τις γέφυρες των μητροπόλεων ή αλλιώς σε αστικά κενά όπως αρέσκονται να τα αποκαλούν οι αρχιτέκτονες.

Στο ‘With Love' ο Zomby καταλαγιάζει τα πάθη σε σχέση με το παρελθόν και συνδυάζει με μινιμαλισμό, ρυθμούς που παραπέμπουν στους αρχέγονους αλλά υποβλητικούς θορύβους που ακούγονται σε τελετουργίες, απομονωμένων από τον αποδεκτά αναπτυγμένο κόσμο, φυλών με στοιχεία jungle μουσικής και των υποειδών της drum ‘n bass ( ‘777', ‘Entropy Sketch', ‘Sphinx', ‘Vast emptiness'), atmospheric drum ‘n bass, ambient (‘Horrid') doomcore, darkcore κλπ (‘Vi-Xi'), στοιχεία από psychedelic trance (‘Overdose'),downtempo (‘ Ascension', ‘Memories', ‘Pray for me', ‘Vanishment', ‘Glass Ocean', ‘How to Ascend', ‘With Love'), dubstep (‘Orion'), trip-hop, στοιχεία από το jazzy κομμάτι της house (‘Isis') (με αναφορές στην house του Chicago στα μέσα της δεκαετίας του 1980), πειραματισμό και την έμπνευσή του. Το αποτέλεσμα είναι μελωδικό, έχει ανησυχητική διάθεση και πληθώρα από samples πάνω σε ένα κορμό downtempo και trip hop ρυθμών και διαθέσεων. Κρατώντας μικρές διάρκειες και αργούς ρυθμούς στο μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ, ακούμε κομμάτια στα οποία κυριαρχεί ο μεταλλικός ήχος βασισμένος σε κρουστά ή samples από κρουστά και πνευστά, υπό το φόντο ‘μπουκωμένων' tempos. Ο Zomby αφήνει τη σφραγίδα του αλλαγμένη σε σχέση με το πρόσφατο δισκογραφικό του παρελθόν, έτη μακρυά από το debut άλμπουμ του, με πιο συνειδητοποιημένα ψυχεδελικά ξεσπάσματα, πιο σκοτεινή αλλά περισσότερο υπνωτική (?) και εθιστική διάθεση.

Τα δικά μου αγαπημένα είναι τα πιο ambient υποχθόνια και σκοτεινά ‘Horrid', ‘ If I will', ‘Isis', ‘Orion', ‘The things you do', ‘Sphinx', ‘Soliloquy', ‘Vast emptiness'.

Ένα πολεοδομικό άλμπουμ που καθιστά τη μουσική εργαλείο ανάλυσης του ανθρώπινου και μη ανθρώπινου περιβάλλοντος μιας μητρόπολης.

Το τρίτο συμπέρασμα από την περιήγησή μου στις πόλεις, ήταν πως τα κομμάτια με φωνητικά, οδηγούν το βλέμμα στα πρόσωπα των περαστικών ( ‘If I Will', ‘It's time'), ορισμένα με πιο έντονα chill out χαρακτηριστικά εστιάζουν την προσοχή σε βιομηχανικά κτίρια (‘Vanishment'), ορισμένα στην αίσθηση που προκαλεί η κίνηση των οχημάτων (‘Orion', ‘Overdose', ‘Vi-Xi',), στα διάφορα ημιτελή κτιριακά (και όχι μόνο) έργα (‘ 777', ‘Black Rose') άλλα (‘Isis') στην εντύπωση που αφήνουν οι διαφορετικοί ελεύθεροι χώροι μιας πόλης. Τέλος υπήρχαν και κάποια κομμάτια τα οποία προσωπικά με ώθησαν στο να κάνω συγκρίσεις ανάμεσα στη ζωή της Αθήνας το 2000 και το 2013 (‘Memories', ‘Pray for me').

Τα σημεία στίξης μιας πόλης ως τρόποι εναλλαγής κομματιών

Η εναλλαγή των κομματιών χωρίς καμία προειδοποίηση προσομοιάζει μοναδικά τις συνθήκες κίνησης στους δρόμους μιας πολύβουης μητρόπολης. Τα κομμάτια τελειώνουν ξαφνικά, σχεδόν απρογραμμάτιστα και η διαδικασία μοιάζει με αυτή της διακοπή της προσοχής μας από ξαφνικούς θορύβους (κλάξον, φωνές, επιθέσεις διαφόρων τύπων με πολλαπλούς ή έναν, αποδέκτες κλπ) ή έκτακτα γεγονότα που συμβαίνουν μπροστά μας όταν κινούμαστε σε μια πόλη.

Υπάρχουν όμως κομμάτια όπως το ‘The Things you do', τα οποία για πολύ μικρό χρονικό διάστημα τράβηξαν με απόλυτο τρόπο την προσοχή μου σε βαθμό που δεν έλεγχα ούτε την πορεία μου, ούτε μπορούσα να συγκεντρωθώ σε κάτι άλλο.

Αν η μουσική μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο πολεοδομικού σχεδιασμού τότε το ‘With Love' θα ήταν μια καλή αρχή για μια προσπάθεια κωδικοποίησης της πόλης με στόχο την ανάπτυξη προτάσεων για αυτήν.

Εσείς όμως προς το παρόν βάλτε το cd ή το mp3 σας να παίζει Zomby και απολαύστε κατά το σούρουπο, ένα κατά τα άλλα κυρίως συλλογιστικό παρά χορευτικό άλμπουμ με πολύ ενδιαφέρουσα σύνθεση ήχων!