Τα road trips ανέκαθεν είχαν την δική τους μαγεία. Χωρίς κανέναν προορισμό και με οδηγό μόνο την χαρά της παρέας προσπαθούσες να μην αφήσεις ούτε μία στιγμή να πάει χαμένη. Από τον άνεμο που σου χαϊδεύει το πρόσωπο μέσα από το παράθυρο του αυτοκινήτου κάνοντας κύματα με το χέρι σου, μέχρι τα πειράγματα της παρέας και τις μελωδίες τής μουσικής που σε συνόδευε καθ' όλη την διάρκεια τού ταξιδιού. Πόσο όμορφο είναι άραγε το συναίσθημα αυτής της εμπειρίας όταν θα σου εμφανιστούν όλες αυτές οι εικόνες μέσα σε ένα κλάσμα τού δευτερολέπτου ακούγοντας χρόνια αργότερα μία μελωδία από εκείνο το soundtrack της διαδρομής; Θα κατακλυστείς από την ευφορία εκείνων των αξέχαστων στιγμών που θα σου δείξουν τον δρόμο για το πώς πρέπει να βλέπεις την ζωή σου.

Ιδέα δεν έχω αν ο Joe Corrales Jr. είχε στο μυαλό του τα παραπάνω όταν έγραφε την μουσική για το "Eighty One" των Yppah, αλλά το σίγουρο είναι ότι ήθελε να συνεχίσει την πορεία που ξεκίνησε πριν από έξι χρόνια με ένα άλμπουμ γεμάτο αισιοδοξία, νοσταλγία, αυτοπεποίθηση και γενικότερα να μην αφήσει τον ακροατή να νοιώσει άβολα με το άκουσμά του, αλλά να του δημιουργήσει την αίσθηση τής ελευθερίας. Μία ελευθερία που προφανώς την βρήκε στα κύματα του Ειρηνικού και στις ακτές τής California, όταν και μετακόμισε από το Texas. Το αν σκεφτόταν το "My California Dream Only Exists In The Minds Of Surfers Before 1978" που έχει γράψει ο Kenneth James Gibson των Eight Frozen Modules, ή αν αναπολούσε το υποτιμημένο σήριαλ John From Cincinnati, δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά. Ασφαλώς και όμως τις ώρες που έκανε surf στα κύματα δημιουργούσε τα ηχοτοπία που βίωνε εκείνες τις στιγμές. Το "Eighty One" είναι λοιπόν γεμάτο από μελωδίες που σε κατακλύζουν από την πρώτη ακρόαση και ο καθένας από εμάς αναπόφευκτα θα κάνει τις μουσικές του συγκρίσεις. Ο ένας θα διακρίνει την down-tempo τού DJ Shadow. Κάποιος άλλος την trip-hop τού Bristol, και κάποιος άλλος θα διαβάσει τις μελωδίες τού Robin Guthrie, του Ulrich Schnauss και του Anthony Golzales. Ο κατάλογος των καλλιτεχνών που μας έρχονται στο μυαλό μπορεί να συνεχιστεί και θα είναι πολύ μεγάλος, από τους American Dollar -ειδικά στο κομμάτι Never Mess With Sunday- και τους Epic45, μέχρι τα hip-hop στοιχεία τού Sixtoo. To ζητούμενο όμως στην τρίτη δουλειά των Yppah δεν είναι πόσα σχήματα μας θυμίζει, αλλά τι μας αφήνει ως παρακαταθήκη ο ίδιος ο μουσικός.

Τι πιο ομορφότερη εισαγωγή από το Blue Schwinn με τις παιδικές φωνές να σε καλούν να παίξεις μαζί τους! Σε τέσσερα κομμάτια εμφανίζεται και η Anomie Belle στα φωνητικά, όπου με την φωνή της κάνει ακόμα πιο εμφανής την επιρροή τής trip-hop. Ενώ στο R.Mullen -ίσως το κομμάτι με την περισσότερη ζωή στο άλμπουμ- η πορεία του οποίου μας αποκαλύπτει με τον πιο θαυμαστό τρόπο, πώς ο καλλιτέχνης παντρεύει διάφορες μουσικές που είναι εκ διαμέτρου αντίθετες, με τόσο αρμονικό τρόπο. Αυτό ίσως είναι και το μυστικό τού άλμπουμ, δηλαδή μία ισορροπία σε όλα. Εύκολο βέβαια να το λέμε, αλλά γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι στην πράξη, γι' αυτό και τα εύσημα πηγαίνουν στον συμπαθή Joe Corrales Jr. Το εξώφυλλο αποτυπώνει αυτό που δήλωσε ο τελευταίος: «Όταν ήσουν παιδί ένιωθες την ζωή σου να έχει μία συγκεκριμένη μελωδία που δεν μπορούσες να βάλεις το δάχτυλό σου και σχεδόν να την ακούσεις, αλλά  αυτή δεν ήταν κάτι αντίστοιχο που είχες ακούσει πριν». Το "Eighty One" είναι ένα εγχείρημα να συλλάβει εκείνες τις μελωδίες. Εμείς από την άλλη γνωρίζουμε ότι τα 13 κομμάτια τού άλμπουμ θα μας συνοδέψουν σε κάποιο από τα επικείμενα ταξίδια τού καλοκαιριού και θα παίζουν στο repeat. Κάποιοι από εμάς θα κάνουν υπόρρητα δικό τους κάποιο από αυτά και θα δεθούν λίγο περισσότερο μαζί τους. Προσωπικά διαλέγω το R.Mullen για το road trip της ίδιας της ζωής.