...ή αλλιώς η εκούσια ή ακούσια έλλειψη οξυγόνου ή αέρα. Ακούσια, συναίσθημα ανάλογο της άπνοιας μπορεί να προκληθεί λόγω σοκ, υπερβολικής χαράς ή έκστασης. Το σίγουρο είναι πως αυτό το άλμπουμ κάθε άλλο παρά εκστατικά συναισθήματα δημιουργεί. Διάβασα σ' ένα πρόσφατο άρθρο πως ο τίτλος του άλμπουμ έχει σχέση τόσο με το πρόβλημα της υπνικής άπνοιας του frontman όσο και με μια πρόσφατη και εξοργιστικά δυσάρεστη περιπέτεια στην οποία υπέβαλε το αγγλικό κράτος τον Tobi. Όσο και αν με συγκίνησε το γεγονός, μουσικά το ‘Apnea' εκπέμπει μάλλον απογοήτευση και δυσαρέσκεια παρά ξαλάφρωμα, όπως αναμενόταν βάσει των λεγομένων του Tobi σε μια πρόσφατη συνέντευξη

 ‘...And coincidentally as soon as the album was finished I got told I was free'...

Επίσης ακόμα και τα ελαφρύτερα (από άποψη νοήματος στίχων) κομμάτια, εκπέμπουν τελικά παραίτηση ή βαρεμάρα.

Σε σχέση με το δυναμικό ντεμπούτο του συγκροτήματος με το ομώνυμο άλμπουμ ‘O Children', το ‘Apnea' πατάει πολύ πιο ασφαλώς σε μουσικές επιρροές του παρελθόντος και του παρόντος και δεν κάνει καμία υπέρβαση. Αποτέλεσμα είναι να ξεθωριάζει ακόμα και η μουσική ταυτότητα που πρόλαβε να σκιαγραφήσει το συγκρότημα στο πρώτο του άλμπουμ.

Με κομμάτια που χαιρετούν δειλά τόσο το Barry Adamson όσο και τους Soundgarden (οι μόνες σαφείς επιρροές άξιες αναφοράς κατά τη γνώμη μου) ο Tobi αναδύει σαφώς πιο καταλαγιασμένη ενέργεια σε σύγκριση με το ‘Ruins' ή το ‘Malo'.Τα ‘Red like fire' και ‘Oceanside' θα σας πείσουν για τις soul και indie επιρροές τους από τους προαναφερόμενους μουσικούς, όπως το PT Cruiser για τη σαφή εξόρμησή του από την παράδοση της grunge και όλα τα υπόλοιπα για την ενσωμάτωσή τους στο βαθύ πηγάδι της indie(συγνώμη για τους οπαδούς αυτού του είδους απλά εμένα δε με εμπνέει καθόλου). Συγκεκριμένα το ‘Red like fire' ‘δανείζεται' την ερμηνεία του ‘Black Hole sun' για κάποιο ασαφή σε μένα, λόγο. Θα σας εκμυστηρευτώ μια πονηρή μου σκέψη. Δεν καταλαβαίνω γιατί ένα νέο συγκρότημα όπως οι O Children, να γράφουν ένα κομμάτι που ουσιαστικά αναπαράγει το στερεότυπο της soul για παράδειγμα, όπως συμβαίνει με το ‘Oceanside'. Σ'αυτή την περίπτωση, κατά τη γνώμη μου αναλώνεται σε προσπάθειες εντυπωσιασμού των ανίδεων. Με άλλα λόγια ένα συγκρότημα που τώρα ξεκινάει τη μουσική του πορεία σίγουρα επιβάλλεται να μην είναι αδαές ως προς το ρόλο των μουσικών της Motown και του Barry Adamson στη soul,ειδικά αν επηρεάζεται από αυτούς τους μουσικούς αλλά δεν είναι προς τιμή του να αναπαράγει ΑΚΡΙΒΩΣ αυτές τις ερμηνείες και τη μουσική χωρίς να προσθέτει δικά του στοιχεία στη σύνθεση. Άλλωστε άμα ο στόχος του κάθε νέου συγκροτήματος ήταν να ‘πατάει' στα βήματα των προηγούμενων, υπό τη σκιά τους, τότε μάλλον αυτό αποτελεί και χάσιμο χρόνου. Το ξεπέρασμα ήδη καταξιωμένων μουσικών δεν είναι ούτε κατακριτέα επιθυμία, ούτε εύκολος στόχος και σίγουρα δε μπορεί να συμβεί μέσα από πεπατημένες στη σύνθεση.

"We're throwing all these things out there deliberately so that no one will know - we don't even know - what we're going to do next."

Καταλαβαίνω πως ως νέο συγκρότημα οι O Children θα πρέπει να μας συστηθούν με ένα τρόπο που να κάνει σαφείς τις επιρροές που θα αποτελούν σημείο αναφοράς των κομματιών τους στο μέλλον. Έχω όμως τελικά την εντύπωση ότι έτσι δημιουργείται ένα άλμπουμ χωρίς συνεκτικότητα και με τόσο έντονο μουσικό πλουραλισμό που τελικά μπερδεύει.

Τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια με το συνδυασμό μουσικών οργάνων και εναλλαγή ρυθμών είναι κατά τη γνώμη μου τα ‘Oceanside', ‘I know you love me' και ‘PT Cruiser'.Παρ' όλ' αυτά επειδή δεν υπερβαίνουν τις επιρροές τους, δεν είναι και κάτι το εξαιρετικό. Θα μπορούσαν να τα έχουν γράψει εκατομμύρια άλλοι μουσικοί της alternative ροκ μουσικής και να τα έχουν ερμηνεύσει έτσι ακριβώς, ίσως και καλύτερα ακόμα. Τα υπόλοιπα κομμάτια εξαντλούνται σε ένα μουσικό μοτίβο που από την αρχή ως το τέλος παραμένει μονότονο χωρίς ενδιαφέρουσες ρυθμικές ή μελωδικές προσθήκες. Το αποτέλεσμα θυμίζει τα πρώτα βήματα σχολικής μπάντας. Η μουσική δεν είναι καθόλου ενδιαφέρουσα. Το ίδιο ισχύει και για τους, κάπως χαοτικούς νοηματικά, στίχους. Προσωπικά δε θαυμάζω τα ρηχά νοήματα σε κανένα επίπεδο και με ενοχλεί σε βαθμό που μου προκαλεί μια αδράνεια αντίστοιχη με αυτή που προκάλεσε ο 10ήμερος καύσωνας στην Αθήνα.

Παρ' όλ'αυτά, προσωπικά θα περιμένω να συμβεί αυτό που λέει ο παρακάτω στίχος από το ‘Swim'...

...watch us bloom every town, every room...

...και για το λόγο αυτό

 Rating: 6 / 10
Νάντια Σαββοπούλου