Τι ωραία! Ήρθε η ώρα να παίξουμε πάλι. Και μη σας ξεγελάει που το κοριτσίστικο εφηβικό ροζ εξώφυλλο του “ebay queen” έχει δώσει την θέση του σ’ ένα κάπως πιο bitchy μωβ... Peek a boo λέγεται το νέο album των Marsheaux και το concept ελάχιστα διαφέρει: Ανέμελα electropop παιχνιδίσματα έχουμε και εδώ, ελαφρώς πιο dirty & spicy…
Μεγάλωσε 2 χρόνια το project των κοριτσιών βλέπετε και ενώ στο “ebay queen” οι Marsheaux έδιναν την εντύπωση οτι σε κοιτάζουν με ένα τεράστιο αφοπλιστικής αθοώτητας βλέμμα («ααα, τι ωραίες πολύχρωμες καραμέλες!»), στο “peek a boo” έχουν μάθει πλέον να κλείνουν το ματάκι με νόημα όποτε χρειάζεται («ευχαριστούμε για τις καραμέλες, έχουμε δει και κάτι υπέροχα σοκολατάκια...»)

Το “hanging on” φαίνεται να παίρνει την θέση του ως opening track του δίσκου εσκεμμένα, για να καταστήσει σαφή τα παραπάνω. Sleazy electronica, ποτισμένη με το ίδιο φίλτρο που χρησιμοποίησαν οι Goldfrapp στη τελευταία τους δουλειά. Η υπνωτιστικά sexy  διάθεση του τραγουδιού μοιάζει να διαλύεται κάπως βιαστικά με την απότομη έπαρση στο ρεφραίν, αλλά τα “wait no more” και “no sence” επαναφέρουν τις Μarsheaux στις γνώριμες γλυκές electropop μελωδίες του πρώτου τους album.
Και εδώ θέλω να κάνω μια μικρή παύση γιατί έχω την διάθεση να προλογίσω το επόμενο τραγούδι.
Ενα από τα πράγματα για τα οποία πρέπει να δώσεις credits στις Μarsheaux είναι η εκπληκτική τους ευρηματικότητα στα τραγούδια που επιλέγουν να διασκευάσουν. Πέρα του ότι οι διασκευές τους είναι πολύ όμορφες, δείχνουν ότι έχουν γούστο, αισθηση των καλών pop τραγουδιών και πάνω απ’ όλα γνώση και αγάπη του αντικειμένου. Μετά λοιπόν από τους Lightning Seeds και τους Chris & Cosey, σειρά έχει το “the promise” των When In Rome!
To συγκεκριμένο τραγούδι είχε σημειώσει σχετική επιτυχία στα τέλη της δεκαετίας του 80, πολύ μικρότερη όμως από αυτήν που θα του άξιζε. Οι Marsheaux το επεναφέρουν εμπλουτίζοντάς το με αναλογικά synths και bass-lines  και διαθέτοντας αξιοπρόσεχτη οξυδέρκεια προσκαλούν τον Βασιλικό από τους Raining Pleasure να τραγουδήσει το ρεφραίν. Το πάντρεμα δεν είναι πετυχημένο. Είναι ονειρικό, πανέμορφο, συγκινητικό! Ενα κλασικό ποπ τραγούδι ακούγεται ακόμα πιο κλασικό!
Το “dream of a disco” που βρίσκουμε παρακάτω μοιάζει στοιχειωμένο από τα φαντάσματα των Psychedelic Furs και τους διαστημικούς έρωτες των A Flock Of Seagulls, αποδίδοντας φόρο τιμής στη νεορομαντική σκηνή των 80ς που τόσο φαίνεται ότι αγαπάνε. Η ντισκοτέκ που ονειρεύονται η Σόφη και η Μαριάνθη δείχνει να σφύζει από χρώματα και συναισθήματα, και χωρίς να είμαι από αυτούς που νοσταλγούν την Barbarella (ας είμαστε σοβαροί, ε?) τα κορίτσια κατάφεραν να με ρίξουν σε χρονοδίνη... Μερικές δεκάδες φωτοαναμνήσεις από μια απλή μελωδία μου είναι αρκετές για να πω με σιγουριά ότι αυτό είναι το winner track του album!

Η διασκευή στο “regret” των New Order σ’ενα απόλυτα synthpop ηχητικό background δεν εντυπωσιάζει, αλλά αποδίδεται εξαιρετικά και τους ταιριάζει γάντι, ενώ το φλερτ με τα σύγχρονα dancefloors των “what a lovely surprise” και “love under pressure” σπάει από τον γλυκό συναισθηματισμό του “home”. To album κλείνει με το μελαγχολικό “heaven”, που θα μπορούσε να είναι και η άποψη των Blancmange για το “waiting for the night” των Depeche Mode αν είχαν τραγουδίστρια την Sarah Cracknell των Saint Etienne… Σπαζοκεφαλιά, το ξέρω, αλλά ακούστε το και μου λέτε...

Στo “peek a boo” οι Marsheaux κάνοντας βουτιές στο παρελθόν και στην εφηβεία τους καταφέρνουν κάτι πραγματικά αξιοπρόσεκτο: Παντρεύουν τα early 80s και την  χορευτική ηλεκτρονική μουσική των 00ς με έναν τρόπο που είναι ιδιαίτερα χαριτωμένος αλλά όχι αστείος, έξυπνος αλλά όχι φιγουρατζίδικος, συναισθηματικός αλλά όχι κλαψιάρης. Kαι αυτό δεν είναι καθόλου, μα καθόλου εύκολο πράγμα!

Οσο για το artwork… ανοίξτε προσεχτικά το κουτάκι, φορέστε την peek a boo μωβ χαρτοσακούλα στο κεφάλι, τραβήξτε φωτογραφία τον εαυτό σας και στείλτε την στα κορίτσια. Αν θέλετε ζωγραφίστε και ένα χαμόγελο κάτω από τις εγκοπές των ματιών. Είμαι σίγουρος ότι μετά την ακρόαση του cd θα είναι τεράστιo!

Peek-a-booooooooooo!!!!!!!

Rating: 8 / 10
Κώστας Μπρέλλας