Κοιτώντας σε κάποιο ηλεκτρονικό λεξικό την ακριβή μετάφραση της λέξης Understatement, μου έβγαλε κάτι του στυλ «συγκρατημένη αφήγηση - μείωση σημασίας μιας δήλωσης» κτλ... Δεν βγάζει και το πιο ξεκάθαρο νόημα, αλλά όλοι καταλαβαίνουμε φαντάζομαι. Με το συγκεκριμένο δισκάκι των Last Shadow Puppets δεν ήθελα σε καμία περίπτωση το review να περάσει understated, οπότε σκέφτηκα να κάνουμε 2 διαφορετικά. Ηταν και ο Άγγελος που ενδιαφέρθηκε να γράψει, είχα ενθουσιαστεί και εγώ, οπότε ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για δύο απόψεις με αρκετά διαφορετικό μουσικό background και καταβολές, μια και ηλικιακά μας χωρίζουν περίπου 15 χρόνια... Και το καλύτερο ήταν ότι όσο διαφορετικά και να το προσεγγίζουμε το θέμα, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. 9 στα 10 του βάλαμε και οι δύο!

Πάμε στα γνωστά πρώτα, για τους περισσότερους τουλάχιστον. Οι LSP είναι το δημιούργημα του Alex Turner των Arctic Monkeys από το Sheffield και του Miles Kane των Rascals από το Liverpool. Εντελώς εγκυκλοπαιδικά (όχι ότι έχει και τόσο σημασία), οι 2 αυτές πόλεις είχαν τις καλύτερες και πιο επιδραστικές σκηνές της Βρετανίας στην Post-punk περίοδο (late 70's - early 80's) με αρκετά από τα πιο αξιόλογα συγκροτήματα που ξεπήδησαν ποτέ από το Μεγάλο Νησί.

Συνεχίζω με κάποια facts προσωπικών εκτιμήσεων.
- Δεν τρελλαίνομαι για τους Arctic Monkeys. Τους θεωρώ μια καλή indie μπάντα, αλλά ο θόρυβος γύρω από το όνομα τους μου φάνηκε υπερβολικός.
- Το καλύτερο τραγούδι από το "Favorite Worst Nightmare" των Monkeys ήταν το 505, στο οποίο έπαιζε κιθάρα ο Miles Kane (ο έταιρος Last Shadow Puppets και frontman των Rascals που λέγαμε.)
- Στο album τωn Last Shadow Puppets συνθέτουν και τραγουδάνε και οι 2, και οι φωνές τους μοιάζουν αρκετά θα έλεγα, συχνά μπερδεύεσαι.
- Για όσους έχουν ακούσει τα πρώτα eps των Rascals, o ήχος τους είναι πιο κοντά σε αυτόν των Puppets από ότι είναι ο ήχος των Arctic Monkeys. Απογυμνωμένος σίγουρα και λίγο πιο επιθετικός.

Tα παραπάνω τα γράφω απλά για να αναβαθμίσω τον ρόλο του Miles Kane στο συγκεκριμένο album. Όπως και στο review του Aγγελου πιο κάτω, έτσι και στα περισσότερα που έχουν πέσει στα χέρια μου οι LSP αντιμετωπίζονται σαν project του Turner και παίρνει το μεγαλύτερο μέρος των credits. Είναι όμως φανερό ότι τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά...Αν η συμβολή του Kane δεν είναι μεγαλύτερη, είναι τουλάχιστον ίση.

Affection to rent...
Πάμε στον δίσκο. Αν είσαι 35+ , πιθανότατα θα θυμάσαι μια μπάντα με το όνομα The Pale Fountains που το 1984 είχε κυκλοφορήσει ένα καταπληκτικό, για την ανεξάρτητη ποπ, ντεμπούτο με τίτλο "Pacific Street". Οι Pale Fountains (παρεπιπτόντως από το Liverpool επίσης) αγαπούσαν την Pop της δεκαετίας του 60 (όπως και οι Puppets), το spaghetti western κλίμα και τι μουσικές επενδύσεις του Ennio Morricone (όπως και οι Puppets) και πάνω απ' όλα τον Scott Walker και τις ενορχηστρώσεις του. Ο τελευταίος φαντάζει και ως η σημαντικότερη επιρροή για το ‘The Age of the Understatement", με τα τραγούδια να παίρνουν άλλη υπόσταση κάθε φορά που η 22μελής ορχήστρα εγχόρδων και πνευστών τα φορτώνει με έντονους συναισθηματικούς χρωματισμούς, αφήνοντας τις κιθάρες απλά να συνοδεύουν και να περιμένουν υπομονετικά πότε θα ξεσπάσουν θυμωμένες.

Για μένα που η δεκαετία του 80 αποτέλεσε το μουσικό μου «χωνευτήρι», το "The Age Of The Understatement" είναι το ‘Pacific Street" των 00's, μόνο που είναι ακόμα καλύτερο! Πιο ισομερές, πιο πλούσιο στον ήχο του, με εξαιρετικούς στίχους και τραγούδια που έχουν όλα τα συστατικά για να στοιχειώσουν στην  πάροδο του χρόνου και να τα ακούμε ξανά και ξανά. Φρέσκο όσο και ρετρό. Ισως η πιο πετυχημένη ατάκα που είδα να περιγράφει το album ήταν από τον ίδιο τον Turner στο Uncut: "We wanted it to be sepia and we wanted it to be widescreen..."

Σχεδόν το κατάφεραν, όσο φιλόδοξη κι αν ήταν η επιθυμία τους. Και νιώθω ιδιαίτερα χαρούμενος που αναγκάστηκα να το ξανακούσω για να γράψω τις παραπάνω αράδες. Από τα κορυφαία του 2008!

 Υ.Γ.  Ακολουθεί κι άλλο review από τον Α. Κουκλάκη.

Rating: 9 / 10
Κώστας Μπρέλλας

The Last Shadow Puppets - The Age Of The Understatement

Κάθε χωράφι έχει τον κύκλο ζωής του.Πότε είναι ζωντανό γεμάτο καρπούς και πότε είναι ξερό και προσφέρεται για νέες καλλιέργειες. Εξαρτάται από αυτόν που θα έχει το κουράγιο να το ξαναεπεξεργαστεί, για το τι καρπός θα φυτρώσει. Σκέψου την μουσική λοιπόν, να είναι ένα νεκρό-περίπου χωράφι και τον Alex Turner-έναν πιτσιρικά ο οποίος δεν έχει να χάσει απολύτως τίποτα- να μπαίνει στην διαδικασία να το ζωντανέψει. Ο καρπός πήρε την θέση του στο έδαφος κάπου στο 2002. Καθυστέρησε 4 χρόνια για να ωριμάσει.Αποτέλεσμα; Ίσως ο πιό αφροδισιακός καρπός που είχαμε γευθει μέχρι τότε. "Whatever People Say I Am, That's What I'm Not" το όμομά του και ο Turner με τους Arctic Monkeys ο καλλιεργητής του. Ακολούθησε ένας ακόμα πιό ώριμος, πιό εκλεπτυσμένος-"Favorite Worst Nightmare". Το ξερό εκείνο χωράφι σίγουρα έχει ξαναζωντανέψει!

Μα τι .... λέω; Μάλλον φταίει πως ότι δημιουργεί αυτό το παιδί από το Sheffield, μου προκαλεί την αίσθηση πως έχει φτιαχτεί για τα δικά μου αυτιά, για να το επεξεργάζεται ο δικός μου εγκέφαλος, για να το κορνιζάρω τελοσπάντων στο ταβάνι (ελπίζω να συμφωνείς). Απ' ότι καταλαβαίνεις έχω την ίδια ακριβώς ψευδαίσθηση και με αυτόν εδώ τον δίσκο. The Last Shadow Puppets το side project του Alex ο οποίος μαζί με τον Miles Kane από τους The Rascals (κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους στις 23 Ιουνίου) κυκλοφόρησαν τον Μάιο, το πνευματικό παιδί της συνύπαρξής τους, "The Age of the Understatement".

Διαφέρει!  Ένα soundtrack που εύκολα θα ακουγόταν σε μία από τις ιδιαίτερες ταινίες του Tarantino.Ένα άλμπουμ που εύκολα προβλέπεις ότι θα σκαρφαλώσει πολύ ψηλά στα charts,όχι ως ένα ακόμα παραπληγικό pop δισκάκι, αλλά γιατί έχεις ανάγκη να βρίσκεται εκεί. Έχεις ανάγκη-και ας μην το ξέρεις- να χορέψεις πάνω στους καλπάζοντες ρυθμούς του ομώνυμου τραγουδιού, του "Separate and Ever Deadly" και του "Only the Truth". Έχεις ανάγκη να θυμηθείς τους Monkeys με τα "Cam like you", "Black Plant", να ερωτευθείς με τα "The Chamber", "Standing next to me" (ήδη αγαπημένο μου κομμάτι),  και να αποκοιμηθείς με το "The time has come Again"!

Είναι 22 χρονών και έχει κάνει πολλά τελικά. Δεν ζει την showbiz παρότι η showbiz τον χρειάζεται για να ζήσει η ίδια. Εκτελεί το καθήκον του να στηρίζει όσους βρίσκονται εκεί που βρισκόταν ο ίδιος μέχρι πριν 2 χρόνια.Ίσως είναι νωρίς να μιλάω έτσι γιά έναν μουσικό ο οποίος βρίσκεται τόσα λίγα χρόνια στην μουσική βιομηχανία, αλλά μάλλον θα είναι το ένστικτο συμπαράστασης στην ίδια ηλικία.

Εντάξει σταματάω! Εξαιρετικός rock ‘n roll δίσκος, συμπλήρωμα και σε καμία περίπτωση υποκατάστατο της μουσικής των Arctic Monkeys (πραγματικά ένα χρήσιμο side project). Θα το ερωτευτείς!

Rating: 9 / 10
Άγγελος Κουκλάκης