Τελικά η αποχή από το μουσικό γίγνεσθαι κάνει καλό. Από το 2005 είχαμε να ακούσουμε νέο υλικό της Kate Bush και μέσα στον ίδιο χρόνο, μετά το "Director's Cut" σκάει άλλη μία νέα κυκλοφορία και μάλιστα εκπληκτική.

Μακριά, λοιπόν, από την πίεση μιας βεβιασμένης κυκλοφορίας και χωρίς να έχει να αποδείξει πλέον τίποτα σε κανέναν, η βρετανίδα ένιωσε την επιθυμία να πάρει τα αυθόρμητα συναισθήματα που της δημιουργεί το χιόνι και να τα μετατρέψει σε μουσική. Το αποτέλεσμα είναι 7 χειμωνιάτικες μουσικές ιστορίες τόσο εμπνευσμένες, που δεν μπορούν παρά να σε πιάσουν από το χέρι και να σε πάρουν μαζί τους στα χιονισμένα τοπία που κρύβονται στο μυαλό της Kate.

Από μουσικής άποψης, έχουμε κομμάτια μεγάλα σε διάρκεια (από 6 έως και 13 λεπτά), σε πολύ χαμηλούς τόνους. Όπως μας έμαθαν στο σχολείο, κρύο σημαίνει μειωμένη κινητικότητα και συρρίκνωση. Έτσι, ο δίσκος είναι γεμάτος με μινιμαλιστικές, αρμονικές μελωδίες, που γαληνεύουν σώμα και πνεύμα. Το μοτίβο των συνθέσεων είναι ήρεμο και έντονα επαναλαμβανόμενο, σαν τις νιφάδες του χιονιού που πέφτουν αθόρυβα, αργά αλλά σταθερά. Σε κάποιες από αυτές έχουμε κλιμάκωση και κορύφωση, ενώ άλλες κρατούν σταθερούς τους τόνους από την αρχή μέχρι το τέλος. Τα φωνητικά της Kate Bush παραμένουν μαγευτικά, ενώ τα guest αντρικά φωνητικά δίνουν σοφά στο δίσκο το αναγκαίο συστατικό για να αποφευχθεί η μονοτονία. Γενικά δεν πρόκειται για ιδιαίτερα "εύκολο" album, με την έννοια ότι δύσκολα θα καταφέρεις να παρακολουθήσεις αναπόσπαστος 10λεπτες μινιμαλιστικές συνθέσεις. Ως μουσική υπόκρουση, όμως, το "50 Words For Snow" είναι παραπάνω από ιδανικό.

Ηχητικά, ο δίσκος κινείται στα όρια μεταξύ του γνωστού art rock της Kate Bush και της pop, με jazzy τάσεις ενίοτε, που ωστόσο δεν είναι αρκετές για να δώσουν καθαρή jazz χροιά στο δίσκο. Το πιάνο είναι το βασικότερο όργανο που χρησιμοποιείται στην ενορχήστρωση και μάλλον καθόλου τυχαία, μιας και είναι το μοναδικό που μπορεί να αποδώσει την ψυχρή αυτή ατμόσφαιρα. Οι (συμπαθέστατες κατά τα άλλα) κιθάρες χρησιμοποιούνται με φειδώ, μιας και παράγουν αρκετά πιο ζεστό ήχο.

Μιας και ο δίσκος έχει μόλις 7 κομμάτια, ένα σύντομο tour σε αυτό το σημείο θα ήταν χρήσιμο και όχι κουραστικό. Ξεκινώντας με το υποτονικό αλλά πανέμορφο "Snowflake", που βασίζεται κυρίως στο δίπτυχο πιάνο-φωνητικά, η Kate Bush δείχνει εξαρχής τις ήρεμες διαθέσεις της. Λίγο πιο πολύπλοκες συνθέσεις τα επόμενα 2 κομμάτια, "Lake Tahoe" και "Misty", τα οποία κλιμακώνονται όμορφα. Το δεύτερο μάλιστα ανήκει και στα καλύτερα του δίσκου. Η συνέχεια πραγματικά εντυπωσιακή, με το πρώτο single και μοναδικό ίσως radio friendly (και όχι με την κακή έννοια) κομμάτι, ονόματι "Wild Man". Πανέξυπνες εναλλαγές, με ήρεμα verses που προετοιμάζουν το έδαφος για τα δυνατά choruses. Ευρηματικά ενορχηστρωμένο, εθιστικά μελωδικό και αρκούντως εκκεντρικό, αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα singles της χρονιάς. Ατμοσφαιρικό κομμάτι για τη συνέχεια, με τίτλο "Snowed In At Wheeler Street" και με τη συμμετοχή του Elton John στα φωνητικά. Στο προτελευταίο και ομότιτλο κομμάτι του album, η Kate Bush απαριθμεί 50 διαφορετικές φανταστικές λέξεις, όσες δηλαδή λέγεται ότι χρησιμοποιούν οι Εσκιμώοι για να περιγράψουν το χιόνι. Ο δίσκος κλείνει με τρόπο εξίσου ανάλαφρο με αυτόν που ξεκίνησε, με τα strings και το πιάνο του "Among Angels" να διατηρούν την παγωμένη ατμόσφαιρα.

Και το ερώτημα είναι: τελικά τι μένει από το "50 Words For Snow"; Μετά από αρκετές ακροάσεις, η απάντηση έρχεται αβίαστα. Μένει η συναρπαστική, απίστευτα εύηχη και καλοφτιαγμένη μουσική της Kate Bush, που ενισχύει για άλλη μία φορά το μύθο γύρω από το όνομά της. Μένει ένα μουσικό ταξίδι σε πλαίσια πολύ "στενά" ορισμένα μεν, το οποίο όμως θα ενθουσιάσει τους υπομονετικούς ταξιδιώτες που θα αφεθούν σε αυτό. Και φυσικά, μένει ένας δίσκος που από εδώ και πέρα θα συντροφεύει τους χειμώνες μας για πολλά πολλά χρόνια...