Τέσσερις αξέχαστες δισκογραφικές δημιουργίες μετά και μια 7ετια επικών live συναισθηματικής εμβάπτισης στο wall of sound των Glasvegas, απαιτεί πρόνοια και πόθο για να μπεις στη λίστα αναμονής μιας από τις πιο προσδοκώμενες συναυλίες της χρονιάς. Τουλαχιστον για όσους γαλουχήθηκαν με τον κοσμικό ρόλο της κιθάρας. Βγαλμένοι μέσα από τη εργατική τάξη της ανατολικής Γλασκώβης, χωνεύοντας την κέλτική επική διάθεση σε στίχους προσωπικούς και ανοίγοντας τα μάτια στο παγκόσμιο χωριό, οι Glasvegas έρχονται στις 28 Φεβρουαριου να συναντήσουν τους Ελληνες go-ers της Britpop μοιράζοντας υποσχέσεις για τη διαχρονικότητα του ροκ ν ρολ και προτάσσουν χωρίς επιτήδευση την θεατρικότητα της μουσικής. Μιλήσαμε με τον Paul Donoghue, μπασίστα του σκωτσέζικου συγκροτήματος.

Είστε πλέον αρκετά χρόνια στην «μουσική ζούγκλα / έρημο». Ποια είναι η γενικότερη εντύπωση που έχεις για την τρέχουσα μουσική βιομηχανία;

Paul Donoghue: To έθεσες πολύ σωστά. Ζούγκλα και έρημος μαζί. Είναι ίσως η καλύτερη περιγραφή της μουσικής βιομηχανίας που έχω ακούσει!  Από επιχειρηματική άποψη, δεν είμαι σίγουρος τι ακριβώς συμβαίνει στην μουσική αυτές τις μέρες. Φαίνεται ότι βρισκόμαστε ακόμα σε  μια μεταβατική περίοδο, καθώς υπάρχουν νέοι τρόποι να έχεις πρόσβαση.  Το “Streaming” είναι πολύ καλό καλό για τον καταναλωτή, αλλά ο καλλιτέχνης λαμβάνει ελάχιστη ανταμοιβή για τα τραγούδια του που παίζονται από πλατφόρμες όπως το Spotify και το Deezer και νομίζω ότι αυτό είναι ένα θέμα που η μουσική βιομηχανία πρέπει να το δει πολύ σοβαρά. Δεν είναι τόσο απλό, όπως το να λέμε «θέλουμε περισσότερα χρήματα», είναι μια πολύ περίπλοκη κατάσταση από την οποία πρέπει να ωφεληθούν όλοι.  Μουσικά τώρα, όλα τα mainstream τραγούδια περιλαμβάνουν «κωλαράκια» και twerking. Δεν ξέρω από που προήλθε όλη αυτή η εμμονή με τα οπίσθια, αλλά ζούμε μια  παράξενη εποχή για τη μουσική. Ευτυχώς καποιες μπάντες όπως οι Catfish και οι Bottlemen αρχίζουν την αντεπίθεση για τα κιθαριστικά συγκροτήματα.

Πιστεύεις ότι το rock n roll παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος  της μουσικής ως μέρος της καθημερινής σύγχρονης ζωής;

Paul Donoghue: Για μένα ναι, είναι.  Άσχετα με τις παρατηρήσεις μου σχετικά με το είδος τραγουδιών που είναι δημοφιλή αυτή τη στιγμή, ο καθένας μας έχει την προσωπική του αισθητική και θα κάνει τις δικές του μουσικές επιλογές που θα διαμορφώσουν τη ζωή του. Ένα παιδί που αγοράζει ένα δίσκο της Meghan Trainor κατά πάσα πιθανότητα δεν πρόκειται να συγκινηθεί από τον Leonard Cohen, αλλά αυτό είναι το γούστο τους και είναι δικό τους θέμα. Προσπαθώ να μην είναι πολύ επικριτικός με τα μουσικά γούστα των ανθρώπων. Ξέρω τι μου αρέσει αλλά δεν θα προσπαθούσα να το επιβάλω σε κάποιον άλλον.

Θεωρείτε την μουσική σας ως μια τοπική έκφραση του ήχου της Γλασκώβης  ή ως κάτι μεγαλύτερο όπως η Brit-pop? Ποια η σχέση σας με τις άλλες μπάντες της Γλασκώβης;

Paul Donoghue: Νομίζω ότι έχουν βγει ελάχιστες μπάντες που αντιπροσωπεύουν πραγματικά την περιοχή της Γλασκώβης απ’όπου είμαστε εμείς. Το τελευταίο συγκρότημα πριν απο μας που πραγματικά αντιπροσωπεύει την δική μου Γλασκώβη ήταν οι The Sensational Alex Harvey Band. Στο ενδιάμεσο, τα πιο ξακουστά συγκροτήματα της Γλασκώβης έχουν προέλθει από τη δυτική πλευρά της πόλης. Εκεί έχουν μια εντελώς διαφορετική νοοτροπία και μπορεί να έχουν βγάλει κάποιες εκπληκτικές μπάντες και μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που έχω ακούσει, αλλά δεν είναι αντιπροσωπευτικά της δικής μας Γλασκώβης. Πιστεύω ότι έχουμε περισσότερα κοινά με τους Oasis και τους Echo & the Bunnymen παρά με γκρουπ όπως οι Churches. Αυτό δε σημαίνει ότι οι Churches δεν αντιπροσωπεύουν πολλούς Γλασκωβέζους, απλά ίσως ο ήχος τους είναι πολύ πιο international από τον δικό μας.

Πως είναι η έννοια της επιτυχίας στο μυαλό σας και πως έχετε αντιμετωπίσει το θέμα μέχρι στιγμής;

Paul Donoghue: Όταν πρωτοξεκινήσαμε, η έννοια της επιτυχίας για μας ήταν να καταφέρουμε να παίξουμε ένα τραγούδι από την αρχή ως το τέλος χωρίς να το καταστρεψουμε. Μετά αρχίσαμε συναυλίες, καποιοι άνθρωποι ήρθαν να μας δουν και μάλλον κάπως έτσι μετράμε την επιτυχία μας τώρα. Όσο μπορούμε να παίζουμε σε μια σκηνή μαζί είμαστε ευχαριστημένοι. Το κανουμε εδώ και καιρό, είχαμε τα πάνω μας και τα κάτω μας, αλλά το μόνο πράγμα που μας χαροποιεί περισσότερο από οτιδήποτε ειναι να παίζουμε τα τραγούδια μας. Απο κει και πέρα οτιδήποτε άλλο συμβαίνει είναι bonus.

Οι συνθέσεις σας φαίνεται ότι αναφέρονται σε «δευτερευούσης σημασίας» θέματα, όπως τα συναισθήματα, τη μελαγχολία, τις σχέσεις, τα προσωπικά δράματα. Επιπλέον, χρησιμοποιείτε δυνατούς και anthemic ήχους ώστε να αναβαθμιστούν στο επίπεδο που τους αξίζει. Είναι αυτή η ραχοκοκαλιά των Glasvegas, να στοχεύετε σε ένα συγκεκριμένο κοινό?

Paul Donoghue: Δεν νομίζω ότι έχουμε στόχο κάποιον συγκεκριμένα. Στις συναυλίες μας έχω δει 15χρονα παιδιά να στέκονται δίπλα σε εξηντάρηδες. Παράγουμε μουσική που σημαίνει πολλά για εμάς, είμαστε πολύ ειλικρινείς και οι άνθρωποι φαίνεται ότι το εκλαμβάνουν αυτό όταν μας ακούνε. Ίσως τα τραγούδια που γράφει ο James να είναι για διαφορετικά πράγματα από αυτά για τα οποία γράφουν οι περισσότεροι άνθρωποι, αλλά είναι πάντα για θέματα που τον συγκινούν. Και ακόμη όταν τραγουδάει τραγούδια που δεν έχουν και την πιο ευχάριστη αφήγηση, τόσο η μπάντα όσο και ο κόσμος φαίνεται να περνάνε υπέροχα.

Το τραγούδι σας “Geraldine” αναφέρεται σε μια κοινωνική λειτουργό που κινητοποίησε τα συναισθήματα σας διερευνώντας της ποικιλομορφία των ανθρώπινων σχέσεων. Μοιάζει αστείο βέβαια που η Lady Gaga προσφέρθηκε στο παρελθόν να υποδυθεί το ρόλο της “Geraldine”. Μετά από τόσα χρόνια βρίσκετε ακόμη σημαντικά πρόσωπα για να εμπνέεστε?

Paul Donoghue: Φυσικά. Το πιο σημαντικό από όλα είναι μάλλον η επίδραση που έχουμε ο ένας στον άλλο. Όταν είμαστε μαζί και οι έξι (η μπάντα και οι δυο μας μάνατζερ), υπάρχει ένας ηλεκτρισμός που μας εμπνέει. Αυτό επεκτείνεται και στην οικογένεια μας και στους φίλους μας επίσης. Οι άνθρωποι που σημαίνουν πολλά για τον καθένα στην ζωή του είναι βασικά το μόνο που έχουμε σε αυτή την γη και η μεγαλύτερη έμπνευση που θα μπορούσε κάποιος να ζητήσει.

Ballads vs dancing. Είστε μια μπάντα προσανατολισμένη στην διασκέδαση ή μια shoegaze εκδίκηση για αυτούς που αγνοούν το μέγεθος των ανθρώπινων συναισθημάτων?

Paul Donoghue: Στην πραγματικότητα είμαστε κάπου στη μέση. Αρκετοί άνθρωποι περιμένουν από εμάς να είμαστε σκοτεινοί και δυστυχισμένοι, αλλά στην πραγματικότητα είμαστε σαν ένα νηπιαγωγείο που το έχουν πάει εκδρομή. Κάθε μέρα που είμαστε σε τουρνέ ή στο στούντιο ή απλά έξω, πάντα γελάμε. Χαιρόμαστε να πηγαίνουμε σε nightclubs και πάρτι, αλλά πιθανότητα θα είμαστε στην γωνία και θα λέμε αστεία μεταξύ μας κοιτώντας τι κάνουν όλοι οι άλλοι. Έχω γίνει γνωστός επειδή ξεσπάω σε αυθόρμητους χορούς σαν αυτούς στο βίντεο του «Thriller” και μια φορά ακόμη και σε fandango.

Το τελευταίο σας άλμπουμ “Later… When the TV turns to static” ήταν εξ ολοκλήρου παραγωγή του James Allan. Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα? Σκοπεύετε να συνεργαστείτε με κάποιον άλλο αυτήν την φορά? Έχετε κάποια wishlist από ανθρώπους που θα θέλατε να συνεργαστείτε στο άμεσο μέλλον?

Paul Donoghue: Βρισκόμαστε στο studio αυτήν την στιγμή και ο James είναι και πάλι στο πηδάλιο. Είναι υπέροχα που ο James ήταν υπεύθυνος για το τελευταίο μας album και αυτό που δουλεύουμε τώρα, αλλά είμαστε πάντα πρόθυμοι να εξετάσουμε οποιαδήποτε συνεργασία ή κατεύθυνση που θα δώσει ώθηση στην μουσική μας. Τόσο ο Flood όσο και ο Rich Costey έφεραν σπουδαία πράγματα στα δυο πρώτα μας άλμπουμ, και υπάρχει μια φρεσκάδα όταν μπορούμε να έχουμε και την γνώμη κάποιου άλλου για την μουσική που δημιουργούμε.

Ποιο είναι το καλύτερο σκωτσέζικο συγκρότημα όλων των εποχών?

Paul Donoghue: Θα πω και πάλι τους Sensational Alex Harvey Band. Ήταν μία από τις πιο τολμηρές και αντισυμβατικές μπάντες που βγήκαν από την Γλασκώβη. Την πρώτη φορά που άκουσα την μουσική τους μου κόπηκε η ανάσα από το τσαμπουκά τους και την παντομίμα. Σε καμία περίπτωση δεν είναι και το πιο γνωστό σκωτσέζικο συγκρότημα, αλλά για μένα είναι το καλύτερο.

Η Σκωτία έκανε πρόσφατα το δημοψήφισμα σχετικά με την ανεξαρτησία της. Η Μεγάλη Βρετανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται να έχουν σημαντικά συνταγματικά ζητήματα για τα οποία πρέπει να απευθυνθούν στους ανθρώπους. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η καταγωγή σας είναι από ένα εργατικό μέρος της Γλασκώβης βλέπετε μια κοινωνική επανίδρυση των εθνικών σχέσεων ως κρίσιμη και μείζονος σημασίας για την σύγχρονη ζωή?

Paul Donoghue: Το δημοψήφισμα ήταν μεγάλο πράγμα για την Σκωτία. Πραγματικά ενεργοποίησε ξανά το ενδιαφέρον των ανθρώπων για την πολιτική. Αν και η Σκωτία έχει υπάρξει μια αρκετά ασφαλής περιοχή για τους Εργατικούς, το σκωτσέζικο εθνικό κόμμα βρίσκεται σε άνοδο εδώ και αρκετό καιρό. Νομίζω ότι οι άνθρωποι της Σκωτίας είτε ψήφισαν ναι είτε όχι θέλουν περισσότερες από μια φωνές για πολλά ζητήματα. Αισθάνονται ότι δεν έχουν εκπροσωπηθεί κατάλληλα για μεγάλο χρονικό διάστημα και θέλουν από τους πολιτικούς μας να έχουν πιο άμεσο έλεγχο σε πολλά θέματα που μας επηρεάζουν άμεσα. Το καλύτερο πράγμα που βγήκε από το δημοψήφισμα για μένα όμως, παρόλο που ψήφισα όχι, ήταν ότι η Nicola Sturgeon είναι πλέον η πρωθυπουργός μας. Κατά την διάρκεια της εκστρατείας νομίζω ότι ήταν μια φωνή της λογικής και την πίστευα όταν μίλαγε, κάτι που δεν ισχύει για το 90% των άλλων πολιτικών. Ίσως δεν συμφωνώ με όλα όσα πιστεύει, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι είναι το καλύτερο πρόσωπο για να πάει την χώρα μας μπροστά.

Μια και ανέφερες την πρωθυπουργό, ας μιλήσουμε για τις Σκωτσέζες. Εμένα το μυαλό μου πηγαίνει κατευθείαν στην θεσπέσια φωνή της Elizabeth Fraser και την εκπληκτική ομορφιά της Shirley Manson. Ποια είναι η άποψη σου για τις δυο αυτές κυρίες?

Paul Donoghue: Η Elizabeth Fraser είναι καταπληκτική. Οι Cocteau Twins ήταν άλλη μια σπουδαία μπάντα της Σκωτίας. Άλλαξαν πράγματα και έφεραν έναν εντελώς νέο τρόπο ερμηνείας στα αφτιά των ανθρώπων της Σκωτίας. Συνορεύουν με την Τέχνη. Και η Shirley Manson είναι πραγματικά πολύ γλυκιά. Παίξαμε μαζί σε ένα φεστιβάλ στο Μπιλμπάο και ενώ ήμουν στην μέση του πλήθους την άκουσα να τραγουδάει μια a capella εκτέλεση του “Whatever hurts you through the night”, κάτι που μας κολακεύει πολύ. Την συναντήσαμε την τελευταία φορά που έπαιξε στην Γλασκώβη και ήταν πολύ γλυκιά και εγκωμιαστική για τους Glasvegas. Πιστεύω ότι οι Σκωτσέζες είναι ανάμεσα στις καλύτερες γυναίκες του κόσμου. Είναι πολύ δυνατοί άνθρωποι που πάντα προσπαθούν για το καλύτερο στις ζωές τους και αυτό είναι ένα σπουδαίο στοιχείο του χαρακτήρα.

Το ποδόσφαιρο είναι ανάμεσα στις καθημερινές σας απολαύσεις. Πες μου τουλάχιστον πέντε ακόμα πράγματα που αγαπάτε ή κακές συνήθειες.

Paul Donoghue: Το πιο αγαπημένο μου ενδιαφέρον παραμένει η μουσική. Με συγκινεί περισσότερο από οτιδήποτε. Μετά από αυτό πιθανότατα είναι τα video games. Πιστεύω ότι είναι μια από τις πιο προοδευτικές τέχνες αυτήν την στιγμή γύρω μας. Οι ιστορίες τους είναι καλύτερες από αυτές που έχουν οι περισσότερες ταινίες που είδα πρόσφατα. Μετά θα έβαζα τα βιβλία. Αγαπώ τον γραπτό λόγο και έχω πολλούς δερματόδετους τόμους στο σπίτι μου. Φυσικά και το ποδόσφαιρο είναι ένα τεράστιο πάθος, αν και η ομάδα μου η Rangers αντιμετωπίζει πολλά οικονομικά και επιχειρηματικά προβλήματα αυτήν την στιγμή, οπότε δεν θέλω να μιλάω γι’αυτό. Δεν νομίζω ότι έχω κακές συνήθειες, αλλά το συγκρότημα λέει ότι βρωμάω όταν είμαστε στο πούλμαν. Όχι ότι είναι θέμα κακής υγιεινής, αλλά επειδή υπάρχει ένα περίεργο άρωμα όταν τρώω πικάντικες τροφές, κάτι που συμβαίνει σχεδόν καθημερινά.

Η Ελλάδα φημίζεται για τον πολιτισμό της, τα νησιά της, την διασκέδαση, και τελευταία για τις ταραχές. Τι νομίζετε ότι θα προσθέσει η επερχόμενη συναυλία σας στο ελληνικό κοινό? Έχετε ξανάρθει στην Αθήνα?

Paul Donoghue: Αυτή θα είναι η πρώτη μας επίσκεψη στην Αθήνα. Δεν συμβαίνει πολύ συχνά να επισκεπτόμαστε μια χώρα που δεν έχουμε ξαναπάει, οπότε θα είναι μια περιπέτεια για μας. Ειδικά όταν πρόκειται μια πόλη με τόσο πολιτισμό και τέχνη όπως η Αθήνα. Νομίζω ότι θα είναι ένα από τα αγαπημένα μου ταξίδια άσχετα πώς θα πάει η συναυλία. Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά κοινά σημεία μεταξύ Ελλήνων και Σκοτσέζων. Και οι δυο λαοί είναι ευέξαπτοι και ανοιχτόκαρδοι. Πιστεύω ότι ο καθένας που θα έρθει στην συναυλία μας θα βοηθήσει για να γίνει ένα απολαυστική βραδιά. Δεν μπορώ να περιμένω να έρθω!

Συνέντευξη - κείμενο: Διονύσης Ρήγας

Μετάφραση - επιμέλεια: Κώστας Μπρέλλας

Glasvegas Official

• *Οι Glasvegas θα εμφανιστούν το Σάββατο 28 Φεβρουαρίου στο Gagarin 205 για πρώτη φορά στην Ελλάδα.