Το να πηγαίνεις σε συναυλίες νέων - δισκογραφικά - συγκροτημάτων, είναι σαν δίκοπο μαχαίρι...ποτέ δεν ξέρεις ποια θα είναι η εξέλιξή τους... θα καταφέρουν να ξεσηκώσουν το κοινό έχοντας μόνο περιορισμένο αριθμό κομματιών? Αρκούν μερικά αναγνωρίσιμα τραγούδια για να φέρουν κοντά τον κόσμο? Αυτά, η ζεστή νύχτα και η αγωνιώδης προσπάθεια για παρκάρισμα (για όποιον ξεχνάει το μετρό!)τριγυρνούσαν σαν σβούρα το μυαλό...Φτάνοντας στο Οξυγόνο, χωρίς τελικά ιδιαίτερη δυσκολία, ο είχε ήδη μαζευτεί ένα μέρος του κόσμου για το ελληνικό group της βραδιάς, τους B-sides. Η Πάτρα δεν είναι άγνωστη στο ελληνικό κοινό, καθώς έχει αποτελέσει φυτώριο αξιόλογων συγκροτημάτων στο παρελθόν, και πράγματι, όπως αποδείχθηκε... it lived up to its standards!!!

Οι B-sides βγήκαν και αμέσως η ενέργεια άρχισε να κυλάει από την σκηνή. Κρίμα που δεν είχε μαζευτεί όλος ο κόσμος για να τους δει, μια και ήταν πολύ παραπάνω από αξιοπρεπής η εμφάνισή τους στον, πολλές φορές, άχαρο ρόλο του support group. Τα κομμάτια ήταν ζωντανά και εκτελεσμένα με κέφι, κάτι που μεταδόθηκε αμέσως στο κοινό. Η ρομαντική indie pop, που γνωρίσαμε στο παρθενικό τους album story without end, αποκτά νέα δυναμική στη "ζωντανή" της παρουσίαση και ο ήχος τους μοιάζει πιο τραχύς, χωρίς όμως να χάνει την έντονη συναισθηματική τους διάθεση. Δεν έπαιξαν πολλά τραγούδια μεν, αλλά άφησαν τον κόσμο γεμάτο προσδοκίες για την συνέχεια...

Playlist B-sides

Intro - Angel

Speak your words

Like a dog

Queen

Forest

Kill

Χωρίς καθυστέρηση ξεκίνησαν οι Expatriate έχοντας ήδη συγκεντρώσει το κοινό τους. Oι ελληνικές ρίζες του drummer σίγουρα συνέβαλλαν στις τόσες «ελληνικές» ευχαριστίες που ακούστηκαν από σκηνής...

Το σημαντικό όμως ήταν και θα παραμείνει η Μουσική... και είχε πραγματικά την τιμητική της το βράδυ εκείνο. Δεμένος ήχος, σκηνική παρουσία γεμάτη νεύρο και το σύνολο της δουλειάς του συγκροτήματος γέμισε το Οξυγόνο. Μία πραγματική ανάσα!

Οι Expatriate έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους και ο κόσμος ακολουθούσε. Είναι όμορφο να βλέπεις την ανεπιτήδευτη χαρά ενός νέου group που παίζει ζωντανά τα κομμάτια του με την θερμή υποστήριξη αυτών που ακούν. Ακόμα και τα γενέθλια του εν λόγω drummer έγιναν επί σκηνής,  με ένα απλό κεράκι και το απαραίτητο εορταστικό τραγουδάκι εν μέσω playlist... Ένα μικρό διάλειμμα που όμως αύξησε την οικειότητα καθώς η συναυλία συνεχίστηκε με ακόμη περισσότερη ένταση.

Όπως συνηθίζεται, το καλύτερο, το κράτησαν για το τέλος... στο encore ακούστηκε το "Crazy", το κομμάτι που τους έκανε γνωστούς στο ευρύ κοινό, και ακολούθησε η διασκευή του "Missing" των Everything but the Girl που δεν ξεχνάνε να το παίξουν live, κάνοντας τον κόσμο να τραγουδάει μαζί τους...

Ο Ben, στο τελευταίο κομμάτι, κατέβηκε από την σκηνή και τραγουδούσε ανάμεσα στο κοινό, κλείνοντας έτσι την συναυλία. Δεν ξέχασε βέβαια να βγάλει και φωτογραφία ζητώντας από τον κόσμο να σηκώσει τα χέρια ψηλά, και βέβαια όλοι ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό...

Ήταν μία πάρα πολύ καλή συναυλία, με δυνατό, καθαρό ήχο και σωστή οργάνωση που εκτιμήθηκε από συγκρότημα και κοινό. Το κύριο στοιχείο όμως, ήταν το κέφι και η φρεσκάδα της, με 2 καλές μπάντες που βρίσκονται ακόμα στο ξεκίνημα και δείχνουν διάθεση και προοπτικές να ανέβουν ένα σκαλί παραπάνω. 

Playlist Expatriate