Ένα άλμπουμ σαν (να ήταν) το καλούπι όλων των προηγούμενων

They say that everyone goes out into the streets they say that spring is back in Town. And people looking at each other and no one will be left alone…

Είναι αλήθεια πως ο μεγαλύτερος ‘εχθρός’ συγκροτημάτων όπως οι Deine Lakaien, που έχουν εκτενή δισκογραφία. είναι ο ίδιος τους ο εαυτός. Πέρασαν 4 χρόνια από το προηγούμενο ‘Indicator’ κι ενώ δεν είχα συγκεκριμένες προσδοκίες γι’αυτή την κυκλοφορία τους, την περίμενα ανυπομονησία, ιδίως αφού το ‘Indicator’ με είχε ‘καθησυχάσει’ ότι οι Deine Lakaien δεν έχουν εξαντλήσει τη διάθεση ούτε και τις πηγές έμπνευσής τους. Προσωπικά, μετά από εκείνο το άλμπουμ θεωρούσα πως υπήρχε έδαφος ν’ ακούσουμε ξανά κάτι αντίστοιχο (ίσως και καλύτερο) με τα ‘Dark Star’ και ‘Love Me To The End’.

Το ‘Crystal Palace’ δανείζεται το όνομά του από το ομώνυμο κτίριο στο Λονδίνο, το οποίο χτίστηκε το 1851 για να φιλοξενήσει εκεί την έκθεση ‘Great Exhibition of the Works of Industry of all Nations’. Παρ’ ό,τι το συγκρότημα δε φαίνεται να είχε πρόθεση να αναφερθεί στο κτίριο αυτό, το γεγονός ότι δανείζεται το όνομά του μπερδεύει αρκετά.

‘Crystal Palace’ μια στατική darkwave μουσική

Nevermore will I fall in love…

Το άλμπουμ ξεκινάει με το ‘Nevermore’ ένα κομμάτι που, από τον τίτλο, τη μελωδία, τα δυναμικά electro γυρίσματα (π.χ. από 3.38-3.55) μέχρι και τους στίχους, συγκεντρώνει όλα όσα εγώ αγαπάω στους Deine Lakaien. Θυμίζοντας έντονα το ‘Reincarnation’ δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη εισαγωγή για το άλμπουμ.

…they say that I should better leave my dungeon so I can breathe again and I pretend not to hear not to see…

Το ‘Farewell’ έχοντας ως σημείο αναφοράς το ‘Omnis Mundi Creatura’ των Helium Vola, αποτελεί μια πιο αργή και λιγότερο ενδιαφέρουσα εκδοχή αυτού του κομματιού και οδηγεί κι εμένα πίσω στο 2001. Ο αρχικός ενθουσιασμός, διατηρείται μέχρι το τρίτο κομμάτι ‘Forever And A Day’ όπου το σιτάρ που ορίζει το μουσικό θέμα, τοποθετεί το κομμάτι κοντά στη μουσική παράδοση της Ινδίας και την αισθητική της Ιαπωνίας. Δε μου άρεσε η σύνδεση ανάμεσα στον ήχο αυτού του οργάνου, και τα δυναμικά σημεία στο πιάνο και το synth. Αν δεν άλλαζε κάπως το ύφος με πιο minimal ρυθμούς μετά από 2’, το κομμάτι θα ήταν εκνευριστικά μονότονο. Οι αλλαγές αυτές δίνουν την αίσθηση ότι πρόκειται για μια εκδοχή του ‘Supermarket My Angel’ παρότι δεν ξεπερνάει στο παραμικρό αυτό το κομμάτι. Σε όλο το άλμπουμ ο Ernst Horn ενσωματώνει ήχους που παραπέμπουν στην Ανατολή, στα ορχηστρικά σημεία των τραγουδιών (π.χ. μετά από 2.5 λεπτά στο ‘Where The Winds Don’t Blow’, στην εισαγωγή του ‘Crystal Palace’). Κάπου εκεί παρατηρώ ότι όλο αυτό που αισθάνομαι μ’ αυτό το άλμπουμ, αφορά πιο πολύ το παρελθόν και τις εποχές στις οποίες με παρασέρνει η φωνή του Veljanov, παρά την ουσία του συγκεκριμένου άλμπουμ. Δύσκολα θα αγνοήσετε την ομοιότητα ανάμεσα στο ‘The Ride’ και στο παλιότερο ‘Over And Done’ το οποίο είναι σαφώς πιο ενδιαφέρον. Κάπου στην αρχή του ‘Where The Winds Don’t Blow’ που ακούγεται σαν μια πρωταρχική εκδοχή των αγαπημένων μου ‘The Game’ και ‘Frühlingstraum’, διαλύονται οι περαιτέρω προσδοκίες για το Crystal Palace. Το ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ, στον απόηχο των ‘Walk To The Moon’ και ‘Lonely’, δεν προσφέρει πιο ενδιαφέρον άκουσμα από τα δυο αυτά παλιότερα κομμάτια. Τα σημεία πριν το ρεφρέν όπου κυριαρχεί ο ήχος του τσέμπαλο, δημιουργούν ένα σχεδόν αρχαϊκό ήχο που έχει σημείο αναφοράς την κλασσική μουσική της Αναγέννησης και της Baroque εποχής. Ειδικά μετά το ‘Those Hills’ που είναι το μοναδικό κομμάτι μετά το ‘Nevermore’ με κάποιο ενδιαφέρον, η μουσική είναι υποτονική, το πιάνο σχεδόν απαρατήρητο και οι ρυθμοί σχεδόν στατικοί. Ως το τελευταίο κομμάτι ‘Pilgrim’ η μουσική σχεδόν δεν έχει άλλη μελωδία εκτός αυτής που της δίνει η ευαίσθητη και συναισθηματική φωνή του Alexander Veljanov, ενώ τη δυναμική των ρυθμών ενισχύουν κάπως τα κρουστά.

Η κοινή ‘αμηχανία’ των Deine Lakaien, Diary of Dreams και Die Form

Αφού τελειώσει το άλμπουμ και το ξανακούσει κανείς, διαπιστώνει γιατί δε συγκρατεί τίποτα από τη μουσική του.  Διαβάζοντας μια πρόσφατη (από τις λίγες που έχουν δώσει οι Deine Lakaien και μόνο στα γερμανικά) συνέντευξη για το ‘Crystal Palace’ οι Deine Lakaien εκφράζουν την ανησυχία τους για το πώς θα γίνει αποδεκτό το άλμπουμ αυτό κυρίως από το νεανικό κοινό των clubs, τους promoters και τους djs. Αφήνουν να εννοηθεί πως έχει ιδιαίτερη βαρύτητα η γνώμη αυτών των ανθρώπων, σε ό,τι αφορά στο ποιό κομμάτι ‘είναι καλό’ να περιλαμβάνεται σ’ ένα άλμπουμ και ποιό όχι. Μιλώντας για συγκεκριμένα κομμάτια του ‘Crystal Palace’ αποδεικνύεται πως οι ίδιοι γνωρίζουν ήδη τ’ αρνητικά τους στοιχεία. Το ότι όμως δεν έκαναν τίποτα για να βελτιώσουν αυτά τ’ αρνητικά στοιχεία (αφού υπερίσχυσε ο στόχος να δημιουργήσουν κομμάτια που θ’ακούγονται στα dancefloors), είναι ανησυχητικό ως επιλογή. Όπως θα έχετε διαπιστώσει κανένα από τα κομμάτια του ‘Crystal Palace’ δεν έχει φτάσει σ’αυτά τα ‘πολυπόθητα’ dancefloors τελικά!

‘…just because the listening habits of younger generations become more and more corrupt, we want to know that Crystal Palace is understood as a whole…’ (από πρόσφατη συνέντευξη των Deine Lakaien)

Το ‘Crystal Palace’ έχει μια ομοιότητα, με το φετινό άλμπουμ ‘Elegies In Darkness’ των Diary of Dreams και με το ‘Rayon X’ των Die Form. Φαίνεται ότι και τα τρία συγκροτήματα βρέθηκαν σε κάποιου είδους αμηχανία ως προς το νέο κοινό τους και με τα φετινά τους άλμπουμ προσπάθησαν να προσελκύσουν νέο ενδιαφέρον επάνω τους, επικαλούμενα την ήδη πετυχημένη ‘συνταγή’ τους. Ενώ οι Diary of Dreams και οι Deine Lakaien βασίστηκαν στα θετικά της δικής τους πετυχημένης ‘συνταγής’, οι Die Form φάνηκε να αφαιρούν από τη δική τους ‘συνταγή’ όλα τα στοιχεία που την έκαναν μοναδική. Τα κομμάτια και στο ‘Crystal Palace’ μοιάζουν με πρωταρχικές εκδοχές  ή αλλιώς με τα καλούπια, παλιότερων αγαπημένων κομματιών και για το λόγο αυτό η συμβολή τους περιορίζεται στο να μας κάνουν να αναπολούμε το παρελθόν και να βάλουμε να ακούσουμε κάποιον από τους παλιότερους δίσκους τους.

Ίσως πιέστηκαν να βγάλουν ένα άλμπουμ γρηγορότερα απ’ όσο το αισθάνονταν, ίσως η αμηχανία τους υπερίσχυσε του ισχυρού κριτηρίου ποιότητας που έχουν οι Deine Lakaien. Σε κάθε περίπτωση εγώ προσωπικά είμαι πολύ αισιόδοξη για την επόμενη κυκλοφορία τους την οποία ήδη περιμένω με ανυπομονησία.

7.5 / 10

Νάντια Σαββοοπούλου