Η αναμονή για ένα live show των Fuck Buttons θεωρούσα (αφελώς) ότι θα ήταν μεγάλη. Έχοντας στο μυαλό την προ διημέρου κοσμοπλημμύρα για τη συναυλία των God Is An Astronaut στον ίδιο χώρο και με δεδομένους τους διθυράμβους που έχουν ακουστεί από το σύνολο σχεδόν του παγκόσμιου τύπου, περίμενα το ενδιαφέρον του κοινού να ήταν τουλάχιστον ανάλογο. Η εικόνα μόλις έφτασα έξω από το aN δεν ανταποκρινόταν ούτε κατά το ελάχιστο στις προσδοκίες μου: Ελάχιστος κόσμος περίμενε, που φαινόταν ακόμα πιο λίγος στον μέσα στον κλειστό χώρο. Ανώμαλη προσγείωση...

Έχει καταντήσει ένα από τα πιο χιλιοειπωμένα κλισέ των τελευταίων χρόνων: “Το post-rock πέθανε”, “σαν είδος δεν έχει τίποτα το καινούριο να προσφέρει”, “τα συγκροτήματα επαναλαμβάνουν συνέχεια τον εαυτό τους” και πολλά τέτοια δυσοίωνα. Έχει σχεδόν περάσει στο λεγόμενο “συλλογικό ασυνείδητο” αυτή η διαπίστωση σε βαθμό που, ακόμα και οι ίδιοι οι οπαδοί αυτού του ιδιώματος, διστάζουν συχνά-πυκνά να αναφέρουν τον ίδιο τον όρο “post rock”. Ευτυχώς, τίποτα τέτοιο δεν ήταν εμφανές στην ατμόσφαιρα το ζεστό βράδυ της πρώτης μέρας του Νοέμβρη.