Πριν προχωρήσω στην αναφορά για την εμφάνιση των CLAN OF XYMOX, θα πρέπει να τονίσω ότι το σχήμα του Ronny Moorings, είναι από τα πολύ αγαπημένα μου εδώ και 31 χρόνια τουλάχιστον. Στα όρια λατρείας με τα δύο άλμπουμ (Clan Of Xymox, Medusa) που είχαν βγάλει στην 4ad αλλά και με μερικά ακόμα , όπως το ''Farewell'' και το ''In Love We Trust''. Σίγουρα δεν τους παρακολουθούσα στενά αλλά πάντα υπήρχε τρόπος η μουσική τους να έρχεται σε μένα ακόμα και χωρίς να τους αναζητώ ή να είμαι σε φάση darkwave. Τους έχω δει δύο συν την πρόσφατη, τρεις φορές από τις έξι-επτά που έχουν επισκεφθεί την Ελλάδα και επειδή πάντα γνωρίζω τι θα παρουσιάσουν, προσπαθώ να είμαι πάντα εκεί, γιατί όσες φορές και να ακούσω τα ''Louise'', ''A Day'', ''There's No Tomorrow'', ''Farewell'' και τις υπόλοιπες «επιτυχίες» τους, πάντα θα με συγκινούν.

Η φετινή τους επίσκεψη στη χώρα μας δεν ήταν με αφορμή κάποιας καινούριας κυκλοφορίας τους αλλά για τις εκδηλώσεις των τρίτων γενεθλίων του Death Disco του μόνου κλαμπ που ταιριάζει. Έχω αναφερθεί ξανά για τη μικρή άλλα θαυματουργή σκηνή του κλαμπ και τι μπορεί να μεταδώσει δεδομένου του μικρού χώρου και του άψογου ήχου.
Οπότε καταλαβαίνετε ότι η εμφάνιση των CLAN OF XYMOX, κινήθηκε σε υψηλά επίπεδα και σίγουρα, προσωπικά, μου έδωσε κα πάλι, πολλή συγκίνηση. Αν και η προηγούμενη εμφάνισή τους στο χώρο, θεωρήθηκε καλύτερη και πιο παθιασμένη από αυτή, το να βλέπω σε απόσταση αναπνοής τον Ronny Moorings και την παρέα του ( χωρίς τις κοπέλλες, δυστυχώς) είναι κάτι που απέδειξε και τόνισε περισσότερο τους ψυχικούς δεσμούς με τη μουσική τους.
Μουσική που άνετα κατηγοριοποιείται σαν υπο-THE SISTERS OF MERCY/ THE CURE σπορά αλλά μην σας ξεφεύγει το γεγονός ότι το σχήμα είναι σχεδόν σύγχρονο με τα παραπάνω σχήματα και ότι εκεί που οι Sisters το χάνουν με το πομπώδες μεταλλιζέ στυλ τους και οι THE CURE με τις μουσικές τους ανησυχίες, οι CLAN OF XYMOX έρχονται να επιδείξουν λυρισμό, καλό γούστο, σταθερότητα στον ήχο τους και διάρκεια. Τα τραγούδια τους  έχουν συγκεκριμένη συνταγή αλλά κάθε φορά που ακούμε το χαρακτηριστικό ριφ στα πλήκτρα, τους καλπάζοντες ρυθμούς και την υπόλοιπη προβλέψιμη δομή των συνθέσεων τους υπάρχει αυτή η αίσθηση της οικειότητας, της σιγουριάς ότι εκείνοι είναι πάντα εκεί ο κόσμος να χαλάσει. Συν το γεγονός ότι θυμάσαι τα τραγούδια τους. Σου καρφώνονται στο κεφάλι και στην ψυχή και δεν βγαίνουν με τίποτα έξω, Λίγοι το πετυχαίνουν και με τέτοια διάρκεια.

Οι σκέψεις αυτές σε συνδυασμό με την ανταπόκριση του κόσμου που γέμισε όπως πάντα το χώρο αλλά και την αυτοπεποίθηση της μπάντας σε χαρακτηριστικό βαθμό να παίζει στις καλύτερες εκτελέσεις όλα σχεδόν τα μεγάλα κομμάτια της, χιλιοακουσμένους αλλά πολύτιμους ψυχικούς μουσικούς λίθους/παιάνες, προς την αγάπη, τη μοναξιά, τα όνειρα και όλα τα υπόλοιπα της darkwave-ικής θεματολογίας, έκαναν αυτή την εμφάνιση ένα live γεγονός που θα μου μείνει αξέχαστο.  
Οι κορυφαίες στιγμές ήταν  όταν ξεκίνησαν με το ''Stranger'' κάτι που δεν συνηθίζουν τους τελευταίους μήνες, όταν έπαιξαν την καλύτερη εκτέλεση του ''A Day'' που έχω ακούσει από αυτούς, όταν το ''Obsession'' ακούστηκε λιγότερο γυαλισμένο και σκοτεινότερο από την XYMOX περίοδο τους και όταν έπαιξαν το ''Farewell'' μεγαλόπρεπα και δραματικά όσο στο άλμπουμ.

Το να έχουμε μπάντες σαν τους CLAN OF XYMOX και κλαμπ σαν το DEATH DISCO σε μέρες σκοτεινές και άγριες είναι μεγάλο προνόμιο. Τα καταφύγια εκτός σπιτιού είναι σπάνια... Ευχές για μακροημέρευση και λειτουργικότητα και στους δύο λοιπόν!

SETLIST:
Stranger
She Is Falling In Love
Love's On Diet
In Love We Trust
Muscoviet Mosquito
Emily
Louise
Jasmine And Rose
Farewell
A Day
Obsession
This World
Back Door
Venus
Heroes

 Υ.Γ. : Το γεγονός ότι 90% του κόσμου τήρησε προς τιμήν του την παράκληση του κλαμπ αλλά και του σχήματος να μην καπνίσουν κατά τη διάρκεια του σετ, έδωσε ακόμα μεγαλύτερη αξία στη βραδιά.  

Χρήστος Μίχος

Photos: Μαρίλια Φωτοπούλου